Ecuador door de ogen van RVA
We zitten over halfweg onze reis door Ecuador. Dit land heeft zowat alles wat Zuid-Amerika te bieden heeft op micro niveau: Amazone, Andes, kust en Galapagos. Telkens wanneer we rijden/varen/vliegen staren we rond ons heen om de prachtige natuur op te nemen. Dit staat vast: Ecuador is de ideale start van onze reis en verrassend genoeg minder bekend bij de grote hordes toeristen in vergelijking met bij voorbeeld Peru en Bolivië.
Naast de voetbalmanie zijn mensen hier ook gek van fietsen. Eenmaal per maand worden de grote wegen in Quito autovrij gemaakt en gaan de Ecuadorianen in grote hordes fietsen over de steile wegen. Ook in de Galapagos zijn mensen verzot van de tweewieler. Naast de karige verharde wegen liggen er mooie afgeschermde paden voor koning fiets. We waren zelfs getuige van een lokale fietswedstrijd voor kinderen.
Een oplettend oog merkt op dat de vlaggen van Ecuador, Colombia en Venezuela dezelfde tricolore dragen. In de 19e eeuw bestonden deze drie landen, samen met Panama, uit een land. De Ecuadoriaanse vlag onderscheidt zich van de anderen door de afbeelding van de condor en de Chimborazo. Deze uitgebluste vulkaan is ‘slechts’ een kleine 7km hoog maar wel het hoogste punt op land ter wereld wanneer je begint te meten van het middelpunt van de aarde. De Ecuadorianen laten uiteraard niet na om dit voldoende te vernoemen.
In tegenstelling tot de VS hoopt Ecuador in februari de juiste president te verkiezen. Rafaël Correo is na zijn tweede ambtstermijn aan zijn laatste maanden toe en laat een ander Ecuador achter dan toen hij 10 jaar geleden aan de macht kwam. Correo is getrouwd met een Belgische, hij hervormde het sociale zekerheidssysteem en zorgde ervoor dat niet enkel arm maar ook rijk zijn deel aan de staatskas bijdraagt. Hierdoor maakte hij vriend en vijand aan beide zijden. Laatst werden er ook permissies toegestaan om olie in de amazone verder te ontginnen. Meningen over hem zijn dus verdeeld, maar wie er ook verkozen wordt laat ons hopen dat ze de Ecuadorianen niet aanzetten tot verhuizen net zoals bij menig Amerikaan die we al tegen zijn gekomen het geval is.
Culinair gezien is Ecuador geen hoogvlieger. Maar ja, niet alles kan top zijn aan dit kleine landje. Lokale dagschotels zijn een combinatie van rijst, gefrituurde patatten, pataciones (een soort bakbanaan) en vlees. Wanneer je geluk hebt, kan je er nog een blaadje sla en schijfje tomaat naast vinden maar ons hoor je niet klagen! Wel zijn de bekende wijntjes uit de Colruyt “casillero del Diablo” en “gato negro” hier in elke kleine tienda terug vinden. Santé!
